Челичен во најсуровите сибирски услови: Тој е најсилниот човек на сите времиња

Тој е веројатно најсилниот човек кој живеел било кога на Земјата. Противници тешки и по 150 килограми ужасно се плашеа од него, толку многу страв им влеваше што никој не сакаше да влезе во ринг со него. Всушност, никој не сакаше да биде ни во негова близина. Бидејќи, тие очи, тој студен, челичен поглед ја мрзнеа крвта во вените и секој кој ќе го погледнеше го губеше мечот. И дел од душата со него.

„Никој не сака да лета“, изјави во една прилика, запрашан за стравот кој другите борачи го чувствуваат кога ќе се најдат очи во очи со него. „Моите противници…тие не разбираат. Јас секој ден тренирам онака како што тие никогаш не тренирале во животот“.

Александар Карелин е најголемиот шампион во историјата на борењето. Висок 192 см, со 130 килограми чиста мускулатура, подвижен како пантер и подеднакво силен и немилосрден, овој Русин три пати беше олимписки шампион, девет пати светски шампион и 12 пати шампион на Европа.

Во својата 13-годишна меѓународна кариера има доживеано само еден пораз, и тоа кога се бореше со сериозна повреда, во финалето на Олимписките игри во Сиднеј. Вкупно се има борено во 889 борби, од кои има 887 победи и два порази – еднаш од големиот советски шампион, Игор Ростортски, во 1987 година, а втор пат од Американецот Рулон Гарднер, во споменатото финале во 2000 година. Иако денес, најголем дел од луѓето од светот на борењето се согласуваат со оценката дека Карелин требало да го добие и тој меч, кој го загуби на поени.

„Има една работа која треба да ја знаете за Карелин“, вели Мич Хал, долгогодишен директор на боречкиот тим на САД, „неговата сила…тоа не е човечка сила“.

Борење почнал да тренира на 13 години, во родниот Нобосибирск, во срцето на Сибир. На едно од првите натпреварувања, се здобил со скршеница на бутната коска која ја скршил буквално на половина. Неговата мајка толку се исплашила, што му го запалила оделото за борење. Одговорот на Карелин на тоа бил: „Мамо, јас сега не можам да го напуштам спортот на кој му ја дадов ногата“.

Одлучил да се бори, да стане најсилен. Гол до појас, со часови и часови трчал низ сибирскиот снег. После трчањето, веслал по сибирските езера додека рацете не му прокрварат. И така со години. На тој начин стекнал кондиција и сила какви ниту едно човечко суштество пред и после него никогаш не поседувало.

Целиот текст можете да го прочитате на Taratur.com