Се отвори дебата: Бројки како Дончиќ немал никој друг на еден Евробаскет, но дали Словенија би била подобра без него?

Лука Дончиќ во поразот на Словенија од Полска успеа да постигне извонредни 34 поени, девет скока и пет украдени топки, со што стана првиот играч на Евробаскет кој постигнал повеќе од 30 поени, над пет скока и повеќе од пет украдени топки.

Навистина е неверојатно и уникатно. Уште е пофасцинантно додека го гледате Лука како игра. Неговата игра на теренот понекогаш изгледа како чиста поезија, бидејќи со таква леснотија да се постигнуваат поени е нешто што ретко се гледа.

Сите приказни за Лука веќе сме ги чуле. Знаеме каков играч е и каков талент располага.

Но освен неговите потези вредни за МВП и статистиката што не сме ја виделе досега, треба да ја видиме и самата игра. Словенија и Полска завршија израмнети во првото полувреме, но во второто делување Полјаците доминираа. Со поддршка на домашната публика, тимот предводен од Лојд, Понитка и Плут ги држеше Словенците на оддалеченост.

Лука Дончиќ пак не можеше да биде контролиран. Повторно гледавме како најдобриот словенечки играч бара фаули таму каде што ги нема, како се расправа со судиите и дозволува на Полјаците да го извадат од такт.

Талентот и потезите на Лука Дончиќ се неоспорни и прекрасни за гледање. Малку се играчи кои предизвикуваат таква воодушевување. Но, од друга страна, тешко е да се гледа како Лука си прави штета на себеси и својот тим, како што беше во четвртокот.

Можеби игра со доста послаби играчи од себе. Но дали тој ги прави подобри? Во последно време, ми се чини дека одговорот е негативен. Однесувањето на ѕвездата на Лос Анџелес Лејкерс не е најдобро, атмосферата не изгледа позитивна. Словенците ќе победат некои противници во групата, но што им треба за да ги победат Полјаците?

Јасно е дека им е потребен компактен тим. Да Дончиќ ги прави играчите подобри од тоа што се. Да ги прави важни. Наместо тоа, сите очи се вперени во Лука, а во моментот кога тој е немоќен (можете тоа да го наречете и претепан), сите погледи се кон судиите. Недостига саморефлексија.

Имам чувство дека Словенците сигурно би играле полесно, можеби не подобро, но сигурно полесно ако Лука не е тука. Неоспорна е фактот дека неговите соиграчи не се на високо ниво – но тоа не го оправдува ваквото однесување. Еве една споредбена анализа.

Во 2021, Дончиќ играше во Каунас квалификациите за Олимписките игри. Со трипл-дабл како 22-годишник ги порази Литванците. Можеби атмосферата во „Жалгирис арена“ беше слична на онаа во Катовице во четвртокот, можеби и соиграчите беа подобри и поддршката поинаква. Но тогаш Лук беше многу посконцентриран, дисциплиниран. Играше како што треба.

Тогаш постигна 31 поен (12/18 од игра) 11 скока, 13 асистенции. Давеше поени од десет метри, тивкаше литванските навивачи среде нивното кошаркарско светилиште. Тогаш ги правеше соиграчите подобри, ги воведуваше во играта и, најважно, ги водеше. Сега тој лидерски елемент недостига, а токму тоа е клучно колку и да се Дончиќовите соиграчи.

Фото: FIBA