Анализа финале: Дали фудбалот конечно ќе се врати дома?

Завесата се затвора на неверојатното фудбалско лето, на толку очекуваното ЕУРО 2020, со големото финале на стадионот Вембли во Лондон, меѓу Италија и Англија кои ќе бијат битка за трофејот на континенталниот шампионат.

Избраниците на Роберто Манчини го резервираа своето место во финалето, откако славеа во пенал-рулетот против Шпанија, додека на Англија и беа потребни 120 минути за да ја исфрли Данска во полуфиналето со 2:1.

Поминаа 53 години откако Италија го освои трофејот во финалето во 1968 година, додека Трите лава играат на своето прво големо финале на Европските Првенства.

Рекордите на Манчини најавуваат титула

За време на неславната победа на Манчестер Сити во Премиер лигата во 2012 година, Роберто Манчини беше предупреден од Мартин Тајлер дека „никогаш повеќе нема да види такво нешто“. Но сега, доколку го освои ЕУРО со Италија, сепак тоа ќе се повтори.

Со мудрите стари глави во одбрана, незадржливото трио талент во средниот ред и еластичниот и брз напаѓачки ред што предизвикува страв, Италија можеби замина на шампионатот во подредена улога, но покажа највеќе до сега и сосем заслужено е во финалето.

А тоа веројатно никој не го очекуваше, откако Италија го допре дното пред само три години кога не успеа да се пласира на Светското Првенство во 2018 година.

Од оваа гледна точка, неуспехот да се пласираат на Светското првенство во Русија се чини тотално несфатлив со оглед на тоа како избраниците на Манчини ја тргнаа настрана конкуренцијата во изминатите три години. Манчини направи чуда, сруши безброј рекорди стари и по неколку децении и сега цела Италија ужива и со нетрпение го очекува финалето на Вембли.

Италија со Манчини не знае за пораз

И покрај тоа што австриецот Саша Калајџијак ја скрши одбранбената издржливост на италијанците, Италија славеше победа, за потоа целосно да ја надигра првата селекција на ФИФА ранг листата – Белгија, над кого победи со 2:1.

За да стигнат во финалето на Вембли, во полуфиналето ја исфрлија и Шпанија на Луис Енрике по изведување на пенали.

Одличниот контра-напад на крајот заврши со тоа што Федерико Киеза го пронајде далечниот агол покрај Унаи Симон, пред Алваро Мората да стрела за израмнување на 1:1.

Откако Мануел Локатели и Олмо не успеаја да ја пронајдат мрежата во пенал серијата, Мората на крајот од јунак, се претвори во трагичар за Шпанија, но за голема радост на Италија.

И покрај тоа што не може да се пофали со само 30% посед на топка и упатени седум удари кон голот во споредба со 16-те удари на Шпанија, Италија и нивната серија од 14 победи – како и серија од 33 натпревари без пораз се беспрекорни.

Тие можат да се пофалат со извонредна гол-разлика од +76 и изгледаат целосно подготвени за нивното 10-то големо финале на Европските шампионати, со надеж дека по трет пат ќе дојде и трофејот по поразите во финалните мечеви во 2000 и 2012 година.

Прво европско финале на Англија

Англија конечно е во финалето на едно Европско првенство, нешто што од нив се очекуваше одсекогаш и нешто по кое многу генерации англичани мечтаеа. После 18-месечен хаос со коронавирусот, што доведе до разорни последици на теренот и надвор од него, нацијата ќе се собере за да биде сведок на Гарет Саутгејт како ги води своите фудбалери кон историја во нивниот најважен меч барем во последните 55 години.

Саутгејт – кој би можел да стане Сер Герет – ги жнее придобивките од преземањето на една од најтешките работи во фиудбалот, преземањето на англиската фудбалска репрезентација.

Работите и разочарувањата во земјата која се смета за лулка на фудбалот, одеа до таму да многумина сметаа дека врз Англија е фрлена магија. Но истите тие, сега веруваат дека конечно е дојдено времето за Англија да стане фудбалски владетел на Стариот континент.

Само неколку херои од далечната 1966 година кога Англија стана Светски шампион и ја крена единстената титула во својата историја, се уште се околу да ја гледаат сегашната Англија како се обидува да го повтори нивниот успех, но фудбалерите на Саутгејт – без разлика дали недела ќе заврши со радост или очај – ќе се надеваат дека барем ќе ја инспирираат следната генерација која ветува многу.

Англија имаше лесен пат до финалето

Англија имаше навистина лесна задача да стигне до тука, многу полесна од онаа на Италија. Откако завршија први во групната фаза, следеше најтешкиот меч. Ја победија и елиминираа Германија со 2:0 и се потоа беше полесно. Следуваше победа над Украина со 4:0, во единствениот меч кој Англија го одигра надвор од Лондон ( играа во Рим ).

Сите надежи за влегување во историјата беа брзо избришани против Данска која преку Микел Дамсгард во 30-та минута поведе со 1:0 во полуфиналето. Голот го замолкна Вембли. Н само девет минути откако го примија првиот гол на турнирот, Симон Кјаер си постигна гол за израмнување на 1:1.

Тоа беше еден навистина исцрпувачки натпревар, но на крајот испадна дека ќе биде и многу контроверзен. Данците се држеа добро, се бранеа одлично и сите очекуваа дека мечот ќе се реши на пенали. Сепак, во 104- Стерлинг контроверзно падна во шеснаесеттикот и беше досуден пенал. Сомнителен пенал во секој случај, пенал кој значеше пласман во финалето.

Кога се случи свирежот на Дени Макели, следуваа сцени на нескротлива радост за Англија, која претходно се обиде и не успеа да стигне до финалето во девет кампањи на Европските првенства.